Basisinformatie | |
Productnaam | Ivermectine |
Cijfer | Farmaceutische kwaliteit |
Verschijning | Wit poeder |
Analyse | 99% |
Houdbaarheid | 2 jaar |
Verpakking | 25kg/doos |
Voorwaarde | Koele droge plaats |
Beschrijving van Ivermectine
Ivermectine is een antiparasitair middel dat effectief is bij de behandeling van onchocerciasis, of "rivierblindheid". Omdat ivermectine voorkomt dat de volwassen worm microfilariae produceert, hoeft het slechts één of twee keer per jaar te worden toegediend. Ivermectine, ook wel Ivomec genoemd, is een soort medicijn dat een goed effect heeft op de behandeling van mijtziekten.
Effecten van ivermectine
Ivermectine is een wit of lichtgeel kristallijn poeder en oplosbaar in methylalcohol, ester en aromatische koolwaterstof maar in water. Ivermectine is een soort antibioticumgeneesmiddel dat een stimulerende en dodende werking heeft op nematoden, insecten en mijten. Injectie- en medicijntabletten die zijn gemaakt van ivermectine worden voornamelijk gebruikt bij de behandeling van gastro-intestinale nematoden bij vee, hypodermose bij runderen, kalvervliegmaggot, neusvliegmaggot bij schapen en schurft bij schapen en varkens. Daarnaast kan ivermectine ook beschikbaar zijn voor de behandeling van plantparasitaire nematoden (ascarid, longworm) bij pluimvee. Bovendien kan er ook een landbouwinsecticide van worden gemaakt om mijten, plutella xylostella, koolrupsen, mineervliegen, phylloxera en nematoden te doden, die op grote schaal parasitair zijn in planten. Het meest opvallende kenmerk van dit insecticide is dat het weinig bijwerkingen heeft en vele soorten parasieten zowel intern als extern tegelijk kan verdrijven en doden.
Farmacologie van Ivermectine
Ivermectine behoort tot een klasse stoffen die bekend staat als de avermectines. Dit zijn macrocyclische lactonen die worden geproduceerd door fermentatie van een actinomyceet, Streptomyces avermitilis. Ivermectine is een breedspectrummiddel dat actief is tegen nematoden en geleedpotigen bij huisdieren en wordt daarom veel gebruikt in de diergeneeskunde[1]. Het medicijn werd voor het eerst bij de mens geïntroduceerd in 1981. Het is effectief gebleken tegen een breed scala aan nematoden, zoals Strongyloides sp., Trichuris trichiura, Enterobius vermicularis, Ascaris lumbricoides, haakwormen en Wuchereria bancrofti. Het heeft echter geen effect tegen leverwormen en cestoden[2].